 |
| imaxe. Mª del Carmen López Cuíñas |
Navegante imaxinario
Resoa por cruxía o embate dun salseiro
escora o barco pola amura tersa de babor.
Navego baixo o devalo da lúa
farol que barre a cuberta con luz de ardentía.
Fai tempo que a deriva destorce o rumbo
compás que xira no espazo sen demora
lastre dunha agulla que sempre mente.
Non adiviño terra baixo as eternas
gardas de soños e ausencias.
Agarro o temón de noites desertas
atravesamos un mar de palabras ermas.
Avanzo no escuro sobre un océano calado
leito lene baixo sabas de fría calixe
aloumiño xélido do meu corpo esperto.
Ficamos xuntos
neste punto, neste intre
neste mar de degoiro cuberto
nesta travesía de ansias ao vento
neste navío de xunco.
Bitácora dun navegante imaxinario
tripulante que esperta cada día
co bater das ondas no interior da conciencia
co sabor do mar nos beizos incandescentes
e eses ollos enchoupados de sal
mariño da infancia presa,
recluso do mar na gaiola da inocencia.
Exidio Cuíñas
do poemario Náufragos do tempo
febreiro de 2022 ©
