Translate

martes, 23 de octubre de 2012

Estampas de Galicia



"Ata hai uns anos, cando se falaba de fotografía histórica galega, as referencias a Ksado eran inmediatas. Sen lugar a dúbida, era de todos os fotógrafos galegos o que fora capaz de dar á súa obra unha maior difusión en todo o país, logrando que esta fora considerada e apreciada. Aínda hoxe son moitas as casas nas que se conserva, a medio cubrir na maioría dos casos, o álbum Estampas de Galicia". 

Galería Cefvigo. Introducción á obra de Ksado.

O albún de fotografía "Estampas de Galicia" foi publicado no ano 1936 cunha tirada de 10.000 exemplares dos que conservanse uns cantos, se ben, a maioría incompletos. Eu teño a sorte de contar cun destes exemplares e ademáis completo, e ainda que o estado de conservación non é o ideal, sirveme para facer unha entrada adicada a obra de Ksado centrada sobre todo nos aspectos marítimo e fluvial.


Luis Casado Fernández (Ávila 1888 - 1972)
Ksado.

Rúa do Vilar. Ksado
Luis Casado naceu en Ávila en 1888, aínda que a súa familia pronto se traslada a vivir a Ourense. Aprende o seu oficio no estudo do coñecido fotógrafo José Pacheco onde traballa durante dez anos. 

Foi responsable de fotografía do diario "Galicia" en 1915, á vez que abre o seu estudo na Rúa do Vilar de Santiago de Compostela.

En 1922 traslada o seu estudo a Vigo. Estivo vinculado á vangarda coas súas colaboracións na revista Nos e cunha participa activa no Seminario de Estudos Galegos.

Colabora con outras revistas como ABC, La Esfera, Novo Mundo, La Vanguardia, Mundo Gráfico, Céltiga ou Vida Gallega e con publicacións americanas como La Nación de Argentina. As súas fotos inclúense dentro do fondo fotográfico de Padroado Nacional de Turismo.



Malpica. La pinión de A Coruña. Luis Ksado

Durante a Guerra Civil Española pecha o seu estudo para reabrilo posteriormente e centrarse no retrato. En 1961 ilustra a Guía de Galicia editada pola Enciclopedia Espasa. Expón a súa obra por toda Galicia e no Centro Galego de Madrid.
Nese mesmo ano a Agrupación Fotográfica Galega noméao presidente da súa sección de Santiago e réndelle unha homenaxe.
Nesta última época colaboran no seu estudo tanto familiares coma profesionais entre os que compre salientar a Roberto Caamaño.
Antes de falecer transmite o seu estudo ao fotógrafo Sandine.

Obra:
Imaxe de Estampas Copostelanas
  • “Estampas Compostelanas” editado en 1928 con calles y Monumentos de Santiago. 
  • En 1936 edita o libro “Estampas de Galicia” con 405 fotos.
  • En 1948 reedita Estampas Compostelanas.
  • En 1961 ilustra a Guía de Galicia de Editorial Espasa.

Na súa memoria crease o premio de creación fotográfica Luis Ksado.


As imaxes


Traslación do Apóstolo. Padrón

Notas: 
A colección de Estampas de Galicia presentase como un albúm de cromos coleccionable dividido por Series e Provincias.En total 40 series con seis cromos en cada unha.
A escolma de imáxenes que vou a poñer corresponden a eses "cromos" ,escaneados dos orixinais, e recollidos no Albúm Nº1.
Foron publicados en 1936 por Estudios Ksado Sdad. Ltda. de Vigo e impresos por Huecograbado Ribadeneyra S.A. Madrid.
Existen en internet imaxenes moito mellores que as que vou a poñer, xa que o paso do tempo en moitos casos pasou factura, pero prefiro poñer as imáxenes directamente escaneadas dos orixinais e na mesma postura.
Así mesmo, céntrome nos que teñen maior relación co ámbito marítimo-fluvial e sobre todo nas provincias de Coruña e Pontevedra.


Provincia da Coruña.

Serie 8 -  Betanzos

Núm. 2 . Vista parcial da antiga Brigantium Flavium.

 

 Núm. 7 - Vista Xeral



Serie 9 - Noia

Núm. 1 - Ponte sobre a Ría.




Núm. 3 - Vista Parcial


 Núm. 9 - Lavandeiras

Serie 10 - Corme e Melide

Núm. 6 - Naiziña


Esta imaxe que si ben non ten pouco que ver cos temática marítima-fluvial, si garda moita relación co gran escultor cambadés Francisco Asorey, os cales mantiveron en vida evidentes coincidencias artísticas e intelectuais.


A Naiziña. Francisco Asorey
Xosé Cao Lete. Homenaxe a Asorey. Praza de Asorey- Cambados



Núm. 8 - Vista parcial de Corme


 
Núm. 9 - Outra vista parcial de Corme 

nota: escaneado con efecto sepia.







 Serie 12 - Malpica

Núm. 5 - Cabo Vilano 




Núm. 6 - Barcos en Terra



Provincia de Pontevedra

Serie 13 - Pontevedra

Núm 2 - Ponte sobre o río Lérez


Serie 14 - Bueu

Núm. 9 - Vista Xeral de Bueu



Serie 16 - Vigo

Núm. 1  - Escena de pesca no Berbés


 Núm. 2 - Ribeira do Berbés



Núm. 3 - Chegada dos barcos coa sardiña.




 Núm. 4 - Praia América





Serie 16 - Ramallosa

Núm. 7 - Ponte romano



Serie 17 - Rande

Núm. 4 - Muelle do Comercio


Núm. 6 - Illa-Lazareto de San Simón


Serie 18 - Bouzas

Núm. 4 - Porto pesqueiro




 Núm. 5 - Flota pesqueira1

 



Núm. 6 - Flota pesqueira2



Serie 19 - Ramallosa

Núm. 6  - Tarrafas na Ramallosa


Serie 24 - Cambados

Núm. 7 - Paseo da Calzada



Núm. 8 - Pazo de Fefiñáns



 Núm. 9 - Contraluz


Illote de As Goritas (hoxe soterradas) e Faro do muelle de Cambados
 Serie 24 - O Grobe

Núm. 5 - Gran Hotel de A Toxa

Nota: Gran Hotel e Balneario da Toxa antigo. Foi derrubado para a construcción do Novo Gran Hotel.


Serie 25 - Combarro

Núm. 7, 8 e 9. Cruceiro e piornos á beira do mar.


Serie 26 - Mondariz-Balneario

Núm. 2 . Fonte Termal e Gran Hotel

O antigo Hotel-Balneario foi destruído no incendio de 1973. O actual foi inaugurado no ano 1994. (enlace)


Serie 28 - Vilagarcía de Arousa

Núm. 8 Paseo de Compostela

 


 Núm. 9 - Praia de Compostela




Provincia de Lugo

Serie 30 - O río Miño

Núm. 6 - Ponte sobre o Miño





Provincia de Ourense

Serie 32 - Pontes 

Núm. 2 - Ponte sobre o Río Lonia



Núm. 5 - Ponte romana sobre o Miño






Serie 36 - Ribadavia

Núm. 8 - Vista da cidade



Serie 39 - Muíño






Remate: Se cadra o estado de conservación dos "cromos" e o escaneado condiciona a calidade das imáxenes, pero o albún no seu conxunto posibilita unha ollada retrospectiva a unha Galicia moi distinta, de seguro máis auténtica, se cadra máis pobre, pero que nos sirve para ver como era a vida e a paisaxe naquel ano do 36 no que todo mudou violentamente. 
E nada máis, remato coa palabras que se recollen na presentación do Album:
 "Esta es Galicia viva, bella, dinámica, acogedora, la que hace gritar de orgullo a sus hijos: "¡¡TERRA A NOSA!!"". 

Referencias

  • Estampas Compostelanas. Ksado
  • Estampas de Galicia. Ksado
  • Del Daguerrotipo a la Instamatic. Juan Miguel Sánchez Vigil.
  • Summa Artis La Fotografía en España. Tomo XLVII
  • Cefvigo. Biografía Ksado

Enlaces


 

miércoles, 10 de octubre de 2012

A Bluenose


Lunenburg. Nova Escocia. Canadá

O pasado 02 de outubro, a goleta Bluenose II voltou ao seu porto base na vila de Lunenburg en Nova Escocia, depois dun Plan de Reconstrucción que se desenvoltou durante os dous últimos anos.
Durante este tempo, milleiros de persoas en todo o mundo seguimos este proceso de restauración por distintos medios en internet e moi especialmente a través das imáxenes que puntualmente nos ofrecía dende o seu perfil de facebook "Bluenose II".
Agora queda completar o proceso de recuperación, xa no mar, e poder reinciar no ano 2013 a súas actividades como barco embaixador e escola de navegación para alongar así a historia e o mito que naceo hai xa noventa anos.


Historia dun mito da navegación

Goleta "Bluenose"


O nome desta goleta, unha das máis famosas da historia da navegación, ven do alcume polo que se coñecía aos habitantes de Nova Escocia, (blue nose=nariz azul), a causa do frío. 

A súa historia se inicia no ano 1921 cando a rivalidade entre as frotas pesqueiras canadense e americana que operaban en Terra Nova era máis ca unha cuestión de honra e uns e outros gabávanse de ter os mellores barcos e homes.




Construcción orixinal .    

1921 

 

Botadura da Bluenose. 1921

O Capitán Walter J. Angus:
O capitán Walter Angus coa Copa
A goleta foi un encargo do capitán e armador Walter J. Angus ao arquitecto naval William Roué e foi construída noa asteleiros Smith & Rhuland, de Lunenburg, (Nova Escocia), procedendo á súa botadura o 26 de marzo de 1921, co obxecto de ser barco de pesca e de regata a un tempo, en resposta á derrota sufrida no ano anterior na recén creada International Fisherman’s Cap Race, cando a goleta local “Delewana” foi derrotada pola goleta "Esperanto" de Gloucester, levando o trofeo para Nova Inglaterra.
En outubro de 1921 despois dunha tempada de pesca nos Grandes Bancos, a Bluenose venceu á nave “Elsie” de Gloucester e levouse o trofeo á casa. As goletas estadounidenses Henry Ford, Columbia, Gertrude L. Thebaud, así como moitas embarcacións canadenses construídas para superar á Bluenose, non puideron arrebatarlle o trofeo que acadou durante 17 anos consecutivamente.


Eslora: 43,28m  Manga: 8,23m  Puntal: 4,77m  Desprazamento: 270Tn  Superficie vélica: 908m2

A última regata foi en 1938 cando a Bluenose venceu á Thebuad, manexándose tan mariñeira coma sempre. A mais famosa embarcación de Canadá, foi un tributo aos estaleiros de Nova Escocia e aos mariñeiros que a tripularon.  


En 1942, a pesar dos esforzos do Capitán Angus Walters de Lunenburg e moitas outras persoas para manter o barco en Nova Escocia, a Bluenose foi vendida para transportar carga nas Indias Occidentais, rematando a súa vida nun arrecife fronte a Haití o 28 de xaneiro de 1946. Para entón xa se convertera nunha lenda.
             
 



Enlaces videos da Bluenose navegando:   

 

A Bluenose na II Guerra Mundial. Conexión cubana



Nos primeiros tempos do conflito, a presenza dos submarinos alemáns en augas do Caribe, Golfo de México e a costa atlántica de Norteamérica estivo a punto de paralizar o tráfico marítimo nesas rexións. Só en 1942, os OU-boats xermanos afundiron nelas máis de 400 buques. Isto afectou tamén a pesca nos Grandes Bancos. Nesas circunstancias, dous mozos aventureiros estadounidenses, Thomas Higgins II e Jesse Spalding III, concibiron a idea de efectuar transportes en pequenos barcos que non fosen obxecto da atención dos submarinos alemáns, ocupados en cazar aos grandes transportes e petroleiros. Foi así que, en xaneiro de 1942, adquiriron a Bluenose, a cal había un ano que se encontraba amarrada, para dedicala a transportar cargas entre os portos da costa atlántica de Norteamérica e o Caribe, principalmente A Habana, e se converteu nun lucrativo negocio. A goleta foi empregada no transporte de moi diferentes tipos de carga, entre elas, por solicitude de axencias do goberno estadounidense, transportou dinamita que se empregou na construción de aeródromos na rexión do Caribe. Tamén transportou bombas e combustible de aviación e variados produtos alimenticios. Durante tres anos, dende maio de 1942 a maio de 1945, a Bluenose entrou ou saíu da baía habaneira tres e catro veces ao mes, como media. A composición da súa tripulación foi cambiando gradualmente, chegando a estar integrada, na súa maior parte, por cubanos.


 Segundo o relato dun dos propietarios da goleta, Jesse Spalding, foi nunha desas viaxes, cando navegaban entre A Habana e Florida, preto do faro de Illote Sombreiro, que a súa embarcación foi interceptada por un submarino alemán. Precisa Spalding que un oficial do submarino, falando un correcto inglés, lles pediu identificación e razón da súa viaxe e ao contestárselle polo capitán do Bluenose que estaban dedicados á pesca, o oficial refutou: "Ud. é o Bluenose, que saíu da Habana, con carga para Port Everglades. Se non me gustase o seu barco, agora mesmo afundiríao. Sigan o seu camiño e non regresen. A próxima vez, o conto será diferente". E dito isto, o submarino somerxeuse




A Bluenose II. 

1963



A perda da Bluenose foi un duro golpe para os habitantes de Nova Escocia, que non esquecían os momentos de gloria que viviron a carón das fazañas da goleta. Chegado o ano 1963, Öland Brewery decide financiar o proxecto de elaborar unha réplica da orixinal para facer publicidade dos seus productos ao tempo que promover o patrimonio marítimo de Nova Escocia e fomentar o turismo.

A nova Bluenose II foi botada en Lunenburg o 24 de xullo de 1963, construída no mesmo asteleiro que a Bluenose, cos plans orixinais e por algúns dos mesmos traballadores. O mítico capitán da Bluenose, Angus J. Walters, tomou o temón da nova réplica para a súa viaxe inaugural, converténdose en embaixadora da cultura maritima de Nova Escocia e atractivo turísitico principal da vila de Lunenburg.

A Bluenose II amarrada no porto de Lunenburg. 2003

No ano 1971, a Bluenose II foi regalada ao Goberno de Nova Escocia actuando coma símbolo do patrimonio marítimo de Nova Escocia, realizando navegacións regulares abertas ao público percorrendo os portos ao longo de Nova Escocia, e así mesmo participa en misións comerciais e promocinais de Nova Escocia e Canadá.

Misión:
 1. Promover a historia e o legado da Bluenose, así como o pasado e presente patrimoio marítimo de Lunenburg e do Canadá Atlántico.
 2. Ensinar e promover as habilidades mariñeiras e a vida do mar ao mozos canadenses a través da oportunidade de servir a bordo de Bluenose II.
3. Servir como embaixador de navegación para Lunenburg, a provincia de Nova Escocia e Canadá.

  

 

Reconstrucción.  

2010-2012

 

Co paso do tempo e ante o deterioro da goleta, decídese emprender un Plan de Reconstrucción integral da nave. 
 
Bases do Plan

1. O casco de Bluenose II será completamente reconstruído para garantir a súa conservación durante as próximas décadas. Así mesmo, incorporanse novos sistemas mecánicos e eléctricos.
2. Gran parte da nave orixinal reutilízase. mastros, aparellos, velas, ferraxes, estruturas de cuberta, equipos de seguridade e a electrónica. 
3. En xeral, a configuración da cuberta parecerase máis á Bluenose orixinal, ofrecendo unha experiencia máis auténtica para os visitantes e pasaxeiros.

Os traballos de restauración foron encargados á Alianza do Estaleiro Lunenburg, composto por Covey Island Boat Works, Estaleiro de Snyder e Lunenburg Industrial Foundry & Engineering .


Una restauración con polémica:

A pesares das boas intención do Plan de Restauración, xuden moitos críticos que entenden que a intención non é crear unha réplica auténtica da Bluenose orixinal e os construtores non vai empregar os planos orixinais.

Ademais, o 80% da nave pasou por unha trituradora de madeira, deixando só os mastros, as velas, a enxarcia, ferraxes e candeleiros do orixinal.

Moitas persoas, pensan que algunhas partes da antiga Bluenose II debería ter sido conservada nun museo ou mesmo postas a venda ao público coa fin de de preservar o mito.

A Bluenose II antes de entrar en dique seco

O proceso de restauración 
Fonte: Bluenose II facebook


Preparación da nave

O que queda do orixinal:




Elaboración de cuadernas e costillaxe:
 

detalle da proa lanzada caracterísrica da Bluenose














         





reconstrucción da roda en madeira laminada















Espello e codaste:





















Sobrequilla, cabillas e lastre





















Colocación do forro interior:




Bances, clavación e tapíns:





















Baos, mamparos e durmientes:





















Posta da cuberta, barraganetes e regala:






















Imprimación, pintura e patente







Barco listo



Ao mar:

A nova Blounose II, despois das probas de mar, volveu oficialmente á provincia de Nova Escocia para rematar o proceso de recostrucción. Está previsto que para o ano 2013 retome as súas actividades como embaixador de Nova Escocia e buque escola.


 
 Enlace video ceremonia botadura da nova Bluenose II





Remate: 
Deixando ao marxe as polémicas sobre o proceso de reconstrucción, a atracción e paixón por este barco é moi dificil de explicar. Esta entrada no blog simplemente quere manifestar a admiración polas vellas goletas de pesca no Gran Banco e o espíritu de superación e aventura daqueles homes, que coma Angus Walters, puxeron "o mundo nas súas máns", e igual que na película protagonizada por Gregory Peck e Antony Queen, converteron a navegación nunha forma de entender a vida, sen límites nin fronteiras, facendo do mar a nación da liberdade. 

"Cando Bluenose II esté a navegar de novo, darase a coñecer a excelencia nas habilidades de construción de barcos que sempre existiron aquí. Se o meu avó estivese aquí, diría simplemente "estou orgulloso de todos eles".
O capitán Wayne Walters - neto do capitán da Bluenose, Angus Walters