Mar de Madeira

Mar  de madeira

Terra de fento no monte e bocho na ribeira

terra de calixe no verán e brétema

nos ollos da invernía eterna.

 

Así adormece a alma co son agarimoso

que resoa na noite coma unha xoaniña

batendo nas ás de veludo furado,

garabato descosido da inocencia.

 

 Cons ao lonxe salpicados de escuma

saúdan ao mariñeiro ao paso dos ollos de boi,

retinas de vidro embazadas

que reflicten o pano de saudades ermas.

Vento na popa para esmagar o sueste atento,

aire para remexer as penas que se afastan do fío de sal

que se queda en terra, silandeiro cadillo

que rega o mar das nosas veas.

Quen sabe se hoxe haberá peixe dabondo

para alimentar a noite e as estrelas,

que acenden e apagan o fulgor

da lúa choutando nun lance de pedra.

 Terra de vento no mar e piñeiros na ribeira,

terra de melura e peixe na patela,

dos homes de sal en barcos de madeira.   

 

 

Mar de Madeira

Exidio Cuíñas

Febreiro 2019 ©

imaxes: visita estaleiro Gerardo Triñanes. 

Boiro 2017