Pranto do Sen Querer

Pranto do Sen Querer

Onte viñeron á praia das gradicelas enxoitas, 

reflexos de vidas sepultadas 

nun océano de penuria e lamento. 

Arrastrados até a terra, 

tamén se achegaron anacos de ledicia rachada 

que saíron á superficie coma refugallos do naufraxio.

De todo ten a codia do mar ademais de salitre 

e dos acenos prateados que acenden en cada ardentía 

e as veces, 

tamén o pranto mariñeiro abrolla por entre as rochas 

batendo con forza nun laio de escuma triste.

Hoxe o desconsolo pasea cos pés espidos 

pola area da ribeira 

esmagando as gradicelas da carraxe, 

rabuñando os ecos dunhas vidas 

que devalan nun solpor de loito

pousado para sempre no penar mariñeiro.

Exidio Cuíñas

20 de decembro 2018 ©

Aos mariñeiros falecidos no naufraxio do "Sin Querer Dos"

As súas familias e ao colectivo mariñeiro de Cambados.