PERSOEIRO DE NOVEMBRO

Esta primeira semana de novembro comeza coa xa vella anguria polos mariñeiros secuestrados do Alakrana. Hoxe mesmo están previstas distintas accións de resposta e presión no País Vasco e aquí en Galicia, que veñen despois de escoitar, onte mesmo, as palabras da muller dun dos mariñeiros reflectindo unha situación crítica. Lonxe de querer facer aquí de conselleiro negociador internacional, simplemente agardar que a situación se solucione ben e o máis rápidamente posible.

Hoxe por outra banda é o primeiro venres do mes e polo tanto toca adicarllo a un “persoeiro”. Este mes tiñamos varios candidatos, todos eles o tiñan merecido con folgura, máis o xurado deste blog, que como sabedes está composto por Bou (o bó) e por Vara (o malo) determinou que a cosa tivese alcance internacional e de grande altura, tal e como o determinan as circunstacias nas que nos toca viver. Unha persoa das de sempre, das que están aí, das que se sinte que o sinten ainda que non se vexan, un soñador chantado na area da ribeira, cos pes mollados polas ondas da memoria e o ollar do infindo ourizonte de acuática lusitanía.

Persoeiro do mes de novembro:

JOÂO

Veste de roxo, em tristura a Senhora da Agonía:

mas o seu manto -azulado- tem bordo salpicado de auforia pelo oiro que o sol resume...

María Emilia Sena de Vasconcelos

A Nosa Señora da Agonía en San Tomé.Cambados 2005

Foto: Lino Prieto

Xa non lembro cando nos coñecemos, teño a impresión que é dende ai moito tempo, polo menos dende aquelas reunións na antiga Casa da Cultura de Cambados. Si lembro verte chegar coa “Nossa Señora da Agonía” a unha xuntanza en Portonovo alá polo ano ...., 2000 pode

ser?.

Eu daquela era un recén chegado e ti xa acarrexabas barcos, exposicións e xente dende había moito tempo. A presencia de Portugal xa viña dende os inicios da Federación: a catraia, a lancha poveira, o carocho, o moliçeiro, os sarilhos..... e encontros aquí e acolá, Viana, Lanhelas, Vila do Conde, Esposende...

Despois xa viñeron reunións, ceas e viño tinto. Aquelas xuntanzas da directiva sendo ti vicepresidente da FGCMF na de Canducho (Combarro) ou na de Rosiña (Portonovo). Eran os tempos nos que as asembleas da Federación tiñan dous actos, o primeiro "formal" e o segundo "informal", o da visita ó loureiro, o da cea en xuntanza. Non se podía entender unha acta de asemblea sen incorporar as sensacións e manifestacións dos dous actos ou témpores.

Traballamos intensamente para o Pabillón dos Museos no Encontro da Illa 2001, onde Portugal foi convidado de honra. ¡Cantas horas de coche no Ford Verbena de Trepa de aquí para alá!.

Xa teimabas daquela co tema fluvial que finalmente se aceptou, e tamén pola incorporación do termo “meio acuático” como xeito de agrandar o noso acuoso cerebelo. Agora, en sintonía coa nova folosofía europea en materia de pesca, empregas moi comunmente o argumento da “cultura costeira”, insertando a cultura do mar máis alá da ribeira, levándoa polo menos ate onde chega a comunidade costeira e o espumallo da treboada.

Botadura da "Santa María dos Anjos"

proxecto do Forum Esposendense e do Museo Municipal de Esposende

Réplica da catraia, embarcación de pesca do século XIX, propia do porto de Esposende.

Esposende. Agosto de 1993

Foto: Ivone Baptista de Magalhâes

Lancha xeiteira "Nova Marina", no río Cávado

I Encontro de Embarcaçoes Tradicionais, 1995

.

A "Nova Marina" é unha réplica de lancha do xeito a partir de orixinal atopado en Caldebarcos e recuperada na Escola Taller "A Aixola" de Marín, con dirección de proxecto de Isidro Mariño e subvención por parte da Consellería de Pesca. Na actualidade cedida pola Xunta de Galicia á Escola de Navegación Tradicional da Illa de Arousa (ACD Dorna e FGCMF).

Foto: Ivone Baptista de Magalhaes.

Froito desta relación coñecemos a moitas persoas da outra beira do Río (como acostumas a dicer), dende a inmensidade do Sr. Lópes até o sunnani Ivone, autora entre outras moitas cousas do libro "Embarcaçoes Tradicionais: en busca de um património esquecido" e tamén irmán de Joao.

Bueno, tantas cousas, tantas lembranças, tantas receitas para o bacallao (¡máis de mil pá!), ... máis temos todo o mes para ir poñendo cousas porque este més de novembro vai adicado a tí.

Apertas e saudades mariñeiras

Gente de Viana, nas horas vagas do día, toma, em paz, o teu café, consersa disto e daquilo... boceja, até.

Mas desce, despois a pé, a ver o Lima tranquilo.

E como ele se arrepía, cada tarde junto á margem, em nacarado arrepío...

Gente de Viana:

olha o teu rio!

Maria Emilia Sena de Vasconcelos

(do poemario "Minha terra mais pequena")

Foto: Lino Prieto