PERSOEIRO DE DECEMBRO

Galeón de Sanxenxo, galeón "Novo Sofía" e trincado "Ría de Ferrol"
Embarcadoiro de grandes barcos. VII Encontro. Cambados 2005

Como ben sabedes, este mes está adicado á persoa de Sir Cesar Bedoya. Se ben, o agraciado con esta distinción se ten posto en comunicación coa dirección deste blog a través dos medios pertinentes nestes casos, esto é, por valixa diplomática, para solicitar a revocación de tal nomeamento e distinción. Polo cal dende Boudevara facemos saber o seguinte:

1. Consideramos un caso insólito a aptitude do susodicho persoeiro.
2. Non foi a nosa bárbara intención sureña acometer semellantes aldraxes na persoa do susodicho que xustifiquen tal decisión.
3. Eu non teño nada que ver co desafortunado caso da escada do Ría de Ferrol.
4. Lino tampoco.
5. Como Fraga rompeo en pública asamblea de AP a carta de dimisión de Asnar, nos tamén por non ser menos, imos deixar sen efecto o manifestado polo susodicho Sir Cesar Bedoya, xa que temos en conta que a certas idades cando se di unha cousa en realidade quérese dicir o contrario.
6. Tendo en conta o caracter retorto do persoeiro de decembro, consideramos que está dentro do caso analizado no apartado anterior.
7. Propoñemos ademáis, que igual que o facho romano da cidade de La recibe o sobrenome de “Facho de Breogán”, o Montecuruto pase a denominarse a partires de agora “Montebedoia”.
8. Para a recuperación písica do avenzoado Sir, propoñemos unha dieta máis intensa en bacallao e unha visita máis continua ós loureiros.
9. Tendo en conta a metamorfose católica do deceado ferrolano, propoñemos unha pronta calificación de beato para a persoa de Sir Cesar, xa que consideramos de todo certa a máxima de que “non hai mellor beata que unha ramera arrepentida” (disculpen os rameros, romeros e romeras).
10. Por petición do, a partires de agora beatificable en funciós Sor Cesar Bedoya, pasamos a publicar integramente a súa desestimada petición:


Meus Queridos Srs.:

Tendo coñecemento da nova, publicada no Xornal que tan dignamente vostedes dirixen, referente ao nomeamento de PERSOEIRO DO MES e recaendo tan distinguido cargo na miña persoa, non podo menos que agradecer ó xurado tal inmerecida distinción e dicirvos que reverto de fachenda e cáeme pola perneira abaixo cal caíalle a cachondez a Raíña Católica aseghun os nosos investigadores e mais etnógrafos.

Mais non é menos certo, como din nos xuízos, que dentro da miña vanidosa, egocentrista, narcisista e inhumana modestia, virtudes todas estas como ben dicides miñas do pasado pero que aínda non teño totalmente arredadas a pesares do meu esforzo e penitencia, dentro desta humildade, resaltarei uns feitos que foron transcendetais na miña vida e deixaron unha fonda pegada na miña persoa:

Na celebración dos VIII Encontros celebrados en Ferrol, confeso que quedei moi mal da miña estructura písica esa, xa que fixestedes-me coller grandes espranzas na presentación da miña candidatura á BEATIFICACIÓN por medio do insigne Embaixador no Vaticano o ex Alcalde de LA, todo esto como paso previo á miña santidade; pois ben, a miña decepción foi tan grande que aínda os millores retelladores de Ferrol non me dan retellada a miña cabeza, polo que as veces, poderedes verme actitudes estrañas que fan que me recolla en Montecuruto. Seguindo coa mesma humildade, direivos que os
traballos da comision de candidatura, non tiveron o empurre que puxéchedes por exemplo, no facho ese que uns chaman de Hércules e outros de Breogán.

Xa que estou en confesión, dicirvos tamén, que outra das fendas producidas a min, foi cando despois dunha dura navegación al Alba con vento fresco de Catoira polos procelosos mares, arribamos eu e outros compañeiros, no mar desa terra que edita o xornal ao que me dirixo, terra que acollía o VII Encontro; pois ben, fómonos do peirao sen a escada, que con tanto agarimo construíra Lolo o Chapas na viaxe, tan apreciado trofeo pendulará nas vosas cabezas na eternidade.

Para conseguir o meu perdón por un feito tan reprobable, direi que me prometichedes a presidencia da Federación, e dixechedes que era o golfiño do gacetillero ex presi Xaquin. Fixen os cursiños precisos e merquei casaca e garabata, unha vez máis decepción, a presidencia foi para un Piñeiro que se cadra é membro do Xurado.

Unha vez relatados os feitos históricos que en certo modo xustifican as miñas conductas e posibles maldades e como estamos no mes ese da redención, dígovos que aínda coa grande doenza que me produce, non podo aceptar tan grande distinción, polo que pido me escuse o xurado formado case na totalidade por Bárbaros do Sur, que non lles treme o rato do Fotoxoouu ese, (penso que chamadeslle asi os gacetilleros locais nas vosas secciós do coraçao), azoutando na miña intimidade e no digno traballo de lampacear con lampazo. Non podo, xa que considero que é a titulo póstumo; e tamén pola mala concencia que tedes, polos aldraxes cometidos coa miña humilde persoa:
crede que para min non é unha decisión doada, xa que me facía ilusión compartir púlpito cun compañeiro como Baraja Obama o Moreno das Americas ou co compañeiro Joao Baptista e o Sr. Pelouro o astronomo de Ons, estes últimos da nosa Gallaecia.

Cos meus saúdos e escusas prégolles a publicación no Xornal que tan dignamente vostedes dirixen.

Cesar Bedoya Demo do Socorro
Montecuruto
Reino de Galicia
13 do 12 do Noso Señor