Volta no Rana

Aproveitando o bo tempo desta fin de semana decidimos dar unha volta co Rana.
Destino: Aguiño





O día perfecto para navegar, vento lixeiro pero suficiente para ir facendo camiño en dirección a Aguiño, bordos entre Savora, Rúa e Vionta:














Marcando rumbo


Nivel de escora


Con tanto mariñeiro a bordo, non foi raro o de largar un curricán para probar sorte:


O palangre polo "guincher"


Os palangreiros


Liouse o palangre


Arranxando o palangre.

Co resultado dunha triste xarda imos chegando ao paso de Sagres.



Lenda de sagres:

"As características formaciones rochosas do archipiélago de Sagres, con formas que se asemellan a figuras humanas e de animais, deron pé a unha chea de lendas. Unha delas fai referencia á invasión dos celtas. Di esta, que os celtas chegaron por mar e cairon no encantamento que ameazaba a todos os que tentaban loitar contra os estrimnios, quedando convertidos en pedras para sempre. O xefe dos celtas, Saefes, tomou por muller a "Forcadiña", filla do rei dos estrimnios, coa intención de realizar a invasión de xeito pacífico e non padecer o encantamento.

Da relación naceu un fillo chamado "Noro", pero a astucia foi descuberta e os celtas foron víctimas do encantamento. Saefes quedou petrificado converténdose no con do "Home de Sagres", coa lingua fendida por sete lugares, que é o illote de Setelinguas coa mandíbula desfeita e espalladas as moas. Formando a súa vez, os cons de "Queixada" e as "Moas". A pedra "Forcadiña" está situada pero da punta de "Couso" e "Noro" próximo a Vionta. As outras pedras e illotes son os restos das embarcacións dos mariñeiros de Seafes, que quedaron petrificados para a eternidade."

O poeta cambadés Ramón Cabanillas, nas súas sagas de "Na noite estrelecida" falou do arquipélago de Sagres e da illa de Sálvora como "lugares sagrados dos celtas", cando localizou nelas as fantasías de Merlín e os soños do Rei Arturo.
(información recollida de http://www.lariadearosa.com/Ribeira/hi-Riveira.html)






Xa de regreso, co sol meténdose polas costas atopamos un vento bonito que nos fai coller boa marcha. Un pouco antes, o artista da fotografía Rafa, fai estas fotos a contraluz:








E así imos chegando, xa coa noite enrriba. Foi un bonito día de navegación cos compañeiros Humberto e Rafa, e como non, unha vez en terra a saborear á triste xarda, pobriña, neste ocasión non se dou indulto a ninguén.