O TEMPO ENTRE FIADAS

Esta fin de semana pasada, saímos a navegar coa intención de facer doblete: o sábado para O Cabo da Cruz (Boiro) e o domingo para a ílla de Sálvora. E a pesares do frío e do vento, todo resultou máis ou menos ben a pesares dalgún que outro problema coa vela maior.

Así foi o conto:

Chegamos ao porto do Grobe a eso das dez da mañán sen moita convicción de poder saír por mor dun vento do norte que neses momentos sopraba con rachas por riba dos 25 nudos. Decidimos ir aparellando e agardando a que os do Windgurú non fallasen na predicción: tregua de vento entre as doce e as sete da tarde. E non fallaron, a eso do medio día, empezamos a notar como as rachas de vento ían amingoando co paso dos minutos deixando un día perfecto para navegar, ceo despexado e uns 20 nudos de vento. Para entón, todos coincidimos en que non había necesidade de coser ningún rizo e navegar tan só coa maior, temos vento de sobra e coa temperatura que fai, ninguén quere mollarse cos salseiros.

Como decía un de Cambados: "Fai un frío que racha o cú-tis":










A pesar do frío, luce o sol, e por momentos, mesmo semella que quenta un pouco e tan só os refachos do norte petádonos na cara lémbranos que  estamos en pleno outono.

 A pesar de ir sen o foque, levamos boa marcha e temos unha escora agradable que nos permite incluso largarlle un petisco: Tortilla ao xeito de Rafa "O Gato"

Pero nada máis acabar o petisco, o vento volta a coller corso e mesmo nalgúns momentos sopla a rabear, para entón andamos pola altura da Ílla de Rúa:

 

Nun destes rafachos de vento, rachamos a maior polo sable e non queda outra que recoller vela e armar co foque. Continuamos navegando e o vento vai medrando moito antes do que marcaba a predicción do Windgurú e a eso das cinco da tarde xa temos outra vez rachas superiores aos 25 nudos. Mesmo navegando tan só co foque, os salseiros pasan pola cuberta e obriganos a poñer a roupa de augas mil.
 

 A decisión é clara, tirar sen demora para Cabo da Cruz, as cousas póñense feas por momentos e o frío vai deixándonos tesos:

 

    























 




E así, pouco a pouco, co vento en aumento e bastante mollados, imos chegando a Cabo da Cruz co obxectivo de ter tempo suficiente para conseguir reparar a vela para a navegación do día seguinte. No primeiro bar que preguntamos, un home lévanos no seu coche a casa dunha costureira, e nun tris, xa temos todo arranxado e dona Maruja préstase encantada a votarnos unha man.   

  

 

A costureira: Dona Maruja

 En menos de unha hora xa tiñamos arranxada a vela, e xa coñecíamos a toda a familia da costureira e a medio Cabo da Cruz. Así que regresamos para o barco, xa de noite, a colocar a vela, cear un caldiño e a durmir para sair ao día seguinte co rumbo á Sálvora, pero eso se cadra vai noutra entrada.

 

¿Abbey Road?..., Non, Cabo da Cruz

 

 Remate:

 Como remate, decir que quedamos abraiados coa amabilidade da xente de Cabo da Cruz, da hospitalidade e proximidade da súa xente, e entre fíos e costuras pasamos boa parte da tarde revivindo sensacións de cando a xente se arremuíñaba arredor dunha tecedora a contar contos, deixando pasar o tempo entre puntadas de fío.., o tempo entre fiadas.

Moitas gracias a Dona Maruja e a todas as persoas que nos axudaron, ata sempre.      


E máis nada, esta fin de semana non imos sair xa que temos reunión da FGCMF, pero se o tempo o permite, retomaremos as saídas de outono e coma sempre convidámosvos a vir a navegar con nós nunha máis que previsible parada en Sálvora a facer noite e dar un paseo nocturno pola ílla.

Animádevos,xaquin: 626722143